Nieuwe week; Week 46 & 47

Weer een speciale blog omdat we opnieuw bezoek op Aruba hebben mogen ontvangen. Na mijn broertje en zijn vriendin 3 weken geleden mochten we nu mijn ouders voor alweer de 3e keer verwelkomen. Het is wel een beetje anders dan de voorgaande bezoeken want ze logeren niet bij ons in huis maar in een hotel. De reden hiervoor is dat ze niet alleen zijn gekomen, ze hebben hun beste vrienden meegenomen. Deze mensen waren er al voor dat ik geboren werd en voelen als oom en tante, dat maakt dit bezoek dubbel zo speciaal. Het wordt dus weer een leuke blog! Benieuwd naar wat we allemaal gedaan hebben? Lees dan snel verder.

Bon bini Sinterklaasje & op kraambezoek bij de aller schattigste baby

Op 17 november was het zo ver. Dit was de dag dat Sinterklaas op Aruba aan kwam en net als vorig jaar was dit weer een groot feest. Hoewel Neal dit jaar vooral oog had voor de grote auto waar de sint op langs reed in plaats van de beste man himself hebben we een leuke middag gehad met liedjes, veel dansende pietjes en pepernoten. We zetten met Neal nog geen schoentje dit jaar want hij begrijpt het toch nog niet, maar stiekem kan ik niet wachten tot volgend jaar als hij (als het goed is) helemaal exited gaat zijn. En vol spanning een liedje zal gaan zingen bij zijn schoentje. Echt leuk om deze herinneringen opnieuw te beleven door de ogen van je eigen kind. Maandag 18 november hadden we een bijzondere afspraak gepland staan. We mochten namelijk op kraambezoek bij baby Ann, de dochter van vrienden Ruben en Kelian. Samen met Neal ben ik s’ morgens op zoek gegaan naar een mooi kraamcadeautje en flink geoefend met het cadeautje weg geven. Meneer vindt cadeautjes openmaken sinds kort erg leuk maar dat mocht nu natuurlijk niet. Bij Ruben en Kelian aangekomen deed Neal het zo goed, was lief en gaf zoals geoefend het cadeautje aan Kelian en vond dat kleine poppetje in de box maar wat interessant. Hij was enthousiast en lief en het was echt heel erg schattig om te zien, en oh wat is Ann een schatje. Zo inieminie poppetje met een bos donkere haartjes echt te lief!

Noodweer en overstromingen..

De dagen erna bestonden uit school, studie en pilates (i know ik zit echt in mijn pilates girl era en ik vind het geweldig). Ik vind het heerlijk om mede dankzij de opleiding weer routine te hebben, om op zondag een week planning te maken en mezelf ‘nuttig’ te voelen. Natuurlijk ben ik voor Neal meer dan nuttig als thuisblijf mama maar nu ik weer echt wat voor mezelf doe besef ik me dat ik deze structuur heb gemist. Module 1 van de opleiding komt bijna tot een einde, en ondanks dat het echt veel leer/lees stof is vind ik het nog steeds interessant en is mijn motivatie nog voor de volle 100% aanwezig. Donderdag 21 november was een selfcare dagje en ik had heerlijk een afspraak voor mijn nagels en bij de pedicure gepland staan. Tegen het einde van de ochtend begon het behoorlijk te regenen, niet heel gek want zoals ik in de laatste blog vertelde is het weer hier momenteel niet best. Maar naast de ‘gewone’ hoos buien (die vaak maar een paar minuten duren) kregen we vandaag te maken met serieus noodweer. Op de weg terug naar huis heb ik op een stuk van ik denk 5 km meerdere ongelukken zien gebeuren. Een auto die met zijn neus de greppel in schoof, een andere auto die tegen de richting in op de andere baan terecht kwam en weer een die met de bijrijderskant in een lantaarnpaal zat. Het was gekkenhuis, het regende zo hard en zo veel in korte tijd dat dat je helemaal niks meer kon zien en de wegen overstroomden. Aquaplaning was haast onvermijdelijk en dit veroorzaakte al die ongelukken. Terwijl ik een andere weg naar huis probeerde te vinden kwam ik uit bij mannen die als een gek grote pionnen op de weg plaatsten. Terwijl ik verder de straat in keek zag ik letterlijk een rivier, daar waar eigenlijk een weg hoorde te zitten. De mannen gebaarden dat ik hier echt absoluut niet langs mocht gaan want dat was te gevaarlijk. Ik vond het behoorlijk spannend en was blij dat ik na ruim 1 uur (normaal rijd ik dit stuk in max 20 minuten denk ik) thuis was. Omdat Aruba een rots is stroomt water niet de grond in, en hebben we ook geen riolering. Water blijft lang liggen en dat kan zoals nu best gevaarlijke consequenties hebben. Wat me wel blijft verbazen is dat na dat ik Tom had bijgepraat over mijn ‘avontuur’, hij vertelde dat ze op de kazerne aan de andere kant van het eiland geen regen hebben gehad. De ene kant van het eiland staat onder water en de andere kant heeft zon, hoe bizar.

Trots op Tom, mijn ouders zijn weer op Aruba maar dit keer zijn ze niet alleen en sint viering op de kazerne

Vrijdag 22 november was het dan eindelijk zo ver, Tom had na maanden voorbereiding zijn 1000 pound challange. Dit is een weight lift wedstrijd waarbij je door middel van een squat, bench press en deadlift in totaal 1000 pound (omgerekend 453 kg) moet liften. Voor de squat tilde Tom 165 kg, bij de bench press deed hij 125 kg en voor de deadlift tilde 200 kg. 490 kg in totaal en dus heeft hij het dik gehaald. Zo goed en trots op hem! Vrijdagavond reed ik naar de airport om EINDELIJK papa en mama weer op te halen, dit keer dus niet alleen maar met hun beste vrienden. Wat fijn om ze hier bij ons te hebben. Mama is al samen met Woutske mee geweest naar de peutergym en we vierden zaterdagmiddag 23 november Neal zijn pre-birthday. Vanuit Nederland waren er allemaal cadeautjes mee gekomen maar omdat wij met Neal zijn verjaardag in Amerika zitten besloten we vandaag precies een maand voor zijn echte tweede verjaardag alvast cadeautjes te doen. Neal is giga verwend met duplo, een puzzel en spelletje, een boek, een magnetische trein en een magic sand box. Zaterdag avond zijn we heerlijk met zijn allen uit eten geweest bij Ricardo’s smokehouse. Neal deed het onwijs goed en is gewoon tot na 20:00 opgebleven. Zondag 24 november stond in het teken van de aankomst van de sint op de kazerne. Papa en mama gingen mee en dit was zo leuk. Bijzonder om met hun nu ook het sinterklaasfeest te kunnen vieren. Door de verhuizing hebben zij dit met Neal nog geen enkele keer in real live kunnen vieren dus extra speciaal. We hebben de sint (die aankwam op de supersnelle FRISC-boot van het korps mariniers) binnengehaald met liedjes, en de kindjes kregen cadeautjes en er waren poffertjes. Kortom een groot feest! We sloten zondag af met een bbq bij ons thuis met vrienden en natuurlijk met mijn ouders en oom en tante. Ik was redelijk overprikkeld na de ochtend maar iedereen had een topmiddag en dat is voor mij het belangrijkste.