En wat voor week. De blog van vorige week eindigde ik met de woorden; ik hoop dat de nieuwe week een stuk vrolijker en minder emotioneel/stressvol wordt. Het is maar goed dat we niet in de toekomst kunnen kijken want dat viel toch een beetje tegen. Lees je mee?

Ik sloot de blog van vorige week af met het verdrietige nieuws dat mijn opa in zijn slaap geheel onverwachts (voor zover dat kan als je de prachtige leeftijd van 90 hebt mogen bereiken) was overleden. Het was daardoor een week vol emoties. Tom was nog op oefening wat in hield dat ik alleen was met mijn verdriet. Gelukkig had ik steun aan Shindy en kreeg ik veel lieve berichtjes van vriendinnen uit Nederland. Maar toch was dit anders en dat maakte het aan de ene kant misschien juist luchtiger. Neal gaf afleiding en zorgde voor een glimlach op mijn gezicht en omdat je ver weg bent word je niet de hele tijd geconfronteerd met wat er speelt. Maar zodra Neal naar bed ging was ik wel alleen en was er alle tijd om na te denken. Er was geen rouw bubbel om in te kruipen samen met de rest van de familie en dit was best pittig. Gelukkig werd ik telefonisch op de hoogte gehouden van alles wat er gebeurde en wat ben ik trots op mijn familie die alles volledig samen heeft gedaan en geregeld.

Een aantal van jullie was het al opgevallen, vorige week was er geen nieuwe blog! Ik zat namelijk even niet zo lekker in de wedstrijd. Tom was zoals je in de blog van twee weken geleden kon lezen weer op oefening gegaan, en hoewel dit de eerste dagen best lekker was viel het me tegen het weekend aan toch zwaar. De dagen duren twee keer zo lang en momenteel zit Neal in de (volgens internet) laatste slaapregressie... Laten we hopen dat dit de laatste is want hij is heftig! We hebben nachten van amper 3 tot 4 uur slaap. Verder kreeg ik een week eerder dan normaal last van het maandelijkse feestje en had Neal echt 2 rampzalige dagen met alleen maar huilen, gillen en zeuren.

Jantje lacht Jantje huilt, dit zegt mijn oma altijd als Neal van huilen naar lachen gaat en andersom. En deze uitdrukking gaat deze week 100% voor ons op. Hoe pittig vorige week was met Neal en zijn tantrums, zo makkelijk en leuk is het deze week. Ik durf het bijna niet hard op te zeggen want straks jinx ik het, maar het lijkt erop dat we ons vrolijke eigenwijze koekie terug hebben! En dat is fijn vooral omdat Tom deze week op oefening is gegaan.

Ik val maar meteen met de deur in huis; Neal zit in een nieuwe fase en boy oh boy wat is die heftig. Hij is ons mega aan het uit testen en als hij iets niet mag of als hem iets niet lukt zet hij het op een gillen. Geloof me dit is oorverdovend keihard en stopt niet, hij heeft dan minutenlang een tantrum omdat hij bijvoorbeeld niet in de koelkast mag staan?! Deze fase en mijn maandelijkse periode zijn geen goede combinatie en daarom was het fijn dat Neal op woensdag weer lekker naar de opvang ging. Ik heb even stoom afblazen in de sportschool en vervolgens de hele middag serie gekeken op de bank. Hier gun ik mezelf normaal geen rust toe maar nu had ik dit echt nodig. De ontspanning en selfcare ging nog even door want donderdag hadden Shin en ik een hotel dagje gepland. Om kwart over 9 werd ik opgehaald en reden we naar Tierra del Sol. Dit is een resort hier in Noord die ook wel bekend staat om hun golfbaan en fantastische uitzicht. We hebben onwijs genoten van een paar uur zonnen, zwemmen, fijne gesprekken en lekker eten.

Het normale leven is weer gestart, tom weer aan het werk en ook Neal mocht op woensdag weer naar de opvang. Voor dit laatste was ik wel een beetje nerveus... Na 4 weken met zijn drietjes te zijn geweest was ik bang dat het drama zou worden tijdens het wegbrengen. Dit heb ik tenminste in de omgeving wel gehoord maar Neal zou Neal niet zijn als hij niet meteen bij het zien van zijn juf mij aan de kant drukte en zijn armpjes naar haar uitstak. Dit was natuurlijk heel fijn en de juf zei ook dat ze zulke fijne reacties niet vaak krijgt na de vakantie. Ik had vandaag wat selfcare afspraken gepland staan en ik kon weer naar de sportschool! Het was heerlijk om na 4 weken wel even lekker om tijd voor mezelf te hebben maar het ophalen van Neal aan het einde van de middag was toch het allerfijnste!