Week 38

Ik sloot de blog van vorige week af met het verdrietige nieuws dat mijn opa in zijn slaap geheel onverwachts (voor zover dat kan als je de prachtige leeftijd van 90 hebt mogen bereiken) was overleden. Het was daardoor een week vol emoties. Tom was nog op oefening wat in hield dat ik alleen was met mijn verdriet. Gelukkig had ik steun aan Shindy en kreeg ik veel lieve berichtjes van vriendinnen uit Nederland. Maar toch was dit anders en dat maakte het aan de ene kant misschien juist luchtiger. Neal gaf afleiding en zorgde voor een glimlach op mijn gezicht en omdat je ver weg bent word je niet de hele tijd geconfronteerd met wat er speelt. Maar zodra Neal naar bed ging was ik wel alleen en was er alle tijd om na te denken. Er was geen rouw bubbel om in te kruipen samen met de rest van de familie en dit was best pittig. Gelukkig werd ik telefonisch op de hoogte gehouden van alles wat er gebeurde en wat ben ik trots op mijn familie die alles volledig samen heeft gedaan en geregeld.

Mentaal moe en heel blij dat Tom weer thuis is!

Door het nieuws van opa was ik mentaal erg moe en had veel last van hoofdpijn. Sporten ging niet van harte en hoewel ik wel heen ging, ging ik vaak na amper een half uur alweer weg. Het lukte niet en toegeven aan wat je op dat moment nodig hebt is ook oké dus in plaats van sporten ging ik heerlijk brunchen met Shindy bij Aruba Experience café. Een van onze favorieten! Verder maakte ik mijn laatste to do’s af en sloten Neal en ik de 2,5 week dat we zonder Tom waren af bij de McDonald’s. Vrijdag kwam hij dan eindelijk weer thuis en ik merkte dat ik hier nog meer dan normaal naar uit keek wat niet gek is na alles wat er was gebeurd. Het was fijn hem weer vast te kunnen houden en dat deed me goed. Neal was toen we hem samen vrijdag middag uit de opvang haalden helemaal door het dolle en blij zijn papa weer te zien. Het weekend bestond uit veel quality time. Zaterdagochtend besloten te gaan wandelen bij de casibari rockformation en ook nu klom Neal helemaal zelf omhoog. Toen we een smoothie gingen halen stopte er een partybus en je begrijpt nog voor we het goed en wel door hadden zat Neal erin. Hij was het gelukkigste jongetje van de wereld en met moeite kregen we hem er weer uit. Het is een 18+ bus dus meneer moet nog even wat jaartjes geduld hebben haha. Zondag starten we net als vorige week bij Hunga. Ik was moe en had nog steeds hoofdpijn dus het was fijn dat Neal zichzelf even 2 uurtjes vermaakte zonder dat wij hem hoefden te entertainen. Na een lange middagslaap voelde ik me weer wat beter en reden we naar het strand waar we genoten van een paar uur spelen en zwemmen.

Het afscheid van opa, een mooi moment en spannende uitslagen 

Maandag brak aan en om 9 uur zaten we klaar voor de livestream van de crematie van opa. Ik zeg het nog eens maar wat ben ik trots op mijn familie. Het afscheid was mooi en waardig. Mijn nichtje sprak namens de kleinkinderen herinneringen uit en deed dit echt super, ook mijn vader die opa’s levensloop voorlas was krachtig. De uitgekozen muziek en de foto’s vol herinneringen maakte het een emotionele ochtend. Na de dienst kregen de aanwezigen een broodje kroket omdat opa daar altijd zo dol op was geweest. Het leek mij daarom mooi om samen met Tom en Neal voor de lunch ook een broodje kroket te gaan eten. We namen plaats bij café the plaza waar we een 12 uurtje bestelden. Neal at voor het eerst in zijn leven een kroket en vond dit heel lekker. Terwijl we zaten te eten kwam het nummer memories van Maroon 5 voorbij.

Here’s to the ones that we got
Cheers to the wish you were here, but you’re not
‘Cause the drinks bring back all the memories of everything we’ve been through
Toast to the ones here today
Toast to the ones that we lost on the way
‘Cause the drinks bring back all the memories and the memories bring back, memories bring back you.

De tekst sloeg zo op die ochtend en het moment en ik kan je niet uitleggen wat dit met me deed. Ik ben dankbaar voor alle herinneringen en een broodje kroket eten met mijn gezin in de zon met dit nummer op voelde als een afsluiting. Verdrietig en toch ook zo goed. Opa heeft rust!

Dinsdag was ook spannend want oma (van moeders kant) kreeg vandaag de uitslag van de biopten die waren genomen tijdens haar operatie van 2 weken geleden. Tijdens die operatie is een tumor van bijna 10 cm bij haar eierstokken verwijderd en deze operatie is gelukkig goed gegaan. Toch moesten biopten uitwijzen of de kanker zich al had uitgezaaid en zoals je begrijpt na de dag van gisteren zat ik ook nu erg hoog in mijn emotie. Gelukkig kwam het ‘verlossende’ antwoord dat de biopten goed waren. Oma begint wel op korte termijn met chemo om er hopelijk voor te zorgen dat de kanker nooit meer terug kan komen. De artsen zijn positief en dat geeft kracht. De chemo gaat natuurlijk heel erg kloten worden maar oma is nog jong en lichamelijk sterk dus we hebben er alle vertrouwen in.